บทบาทของโครงการหลวงต่อการพัฒนาการเลี้ยงผึ้งในประเทศไทย

สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิตต์พระบรมราชินีนาถของไทย ทรงมีพระประสงค์ อย่างแรงกล้าที่จะปรับปรุงรายได้ของครอบครัวของชาวชนบท ด้วยการริเริ่มโครงการตามพระราชดำริต่างๆ เช่น การเลี้ยงผึ้ง , การเพาะเลี้ยงปลา , ไก่ เป็นต้น สมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถทรงมีพระราชดำรัสความว่า “ ผึ้งป่าและการเลี้ยงผึ้งแบบพื้นเมืองรวมทั้งผึ้งหลวง เป็นสีสรรของมรดกของชาติไทยของเรา ซึ่งต้องการการวิจัยและอนุรักษ์อย่างเร่งด่วน เราทราบว่าการเผารังผึ้งเพื่อเอาน้ำผึ้งในช่วงเวลาตีผึ้งนั้น ไม่ได้ทำลายเฉพาะประชากรของผึ้งเท่านั้น แต่ยังทำให้เกิดผลร้ายติดตามมา ต่อการคงอยู่ของป่าไม้อีกด้วย เพราะผึ้งเป็นแมลงผสมเกสรที่สำคัญ ของต้นไม้นานาชนิดในป่า ซึ่งเป็นแหล่งอาหารและที่อยู่อาศัยของนก สัตว์ป่า และผึ้งเหล่านั้นเอง ดังนั้นถ้าไม่มีผึ้งก็จะไม่มีผลไม้สำหรับสัตว์ป่าทั้งหลาย จะไม่มีดอกไม้ และจะไม่มีป่า ถ้าไม่มีป่าไม้ก็จะไม่มีแหล่งน้ำ เพราะฉะนั้นในความเห็นของข้าพเจ้า ผึ้งป่าจึงเป็นกุญแจดอกสำคัญ ในการดำรงไว้ของสภาพแวดล้อมของโลกของเรา ดังนั้นนอกจากการที่เราจะอนุรักษ์ประชากรผึ้ง และมรดกการตีผึ้งแบบพื้นเมืองอันมีสีสรรของเราแล้ว เรายังสามารถดำรงไว้ซึ่งความสมดุลย์ของสิ่งแวดล้อมของเราอีกด้วย”  สืบเนืองมาจากพระราชดำรัสของพระองค์ท่าน พระองค์จึงให้ดำเนินโครงการ “ การเลี้ยงผึ้งบนยอดดอย ”  ภายใต้ความร่วมมือของกองทัพบกและกรมป่าไม้ โดยมีเป้าหมายหลักที่จะอบรมนักตีผึ้งพื้นเมือง ในความรู้เกี่ยวกับผึ้ง และการเก็บเกี่ยวน้ำผึ้งเชิงอนุรักษ์และบทบาทของผึ้งในระบบนิเวศวิทยาป่าไม้ด้วย